Nog twee eilanden

Verder oostwaarts . We beginnen bij de super want de koelkast raakt leeg. Altijd zoeken in een buitenlandse winkel wat er wel en niet is. De Denen hebben een minder grote melkplas dan in NL, zo lijkt het. Wel veel lactosevrije producten in het koelvak. Trouwens ook niet veel koeien buiten in de wei gezien, maar die staan misschien in een meer efficiënte stal.

We gaan naar het volgende grote eiland, Falster, dat samen met Lolland en Funen bij de meest bevolkte hoort evenals Seeland waar Kopenhagen op ligt.

Bij Guldborg ligt de oude verbindingsbrug naar Seeland. Oude vergane glorie. Ook nog uit de tijd dat je hier met een stoomveerdienst naar de overkant kon. Over die brug reden we begin jaren tachtig met onze volgepakte bagagewagentjes. Dat doen we nu niet, we gaan over de hoge brug bij Farø, de meest nieuwe verbinding. Nou ja, de twee lange bruggen met een verbindingsweg over het eilandje Farø kwam er halverwege de jaren tachtig. Een mooie stop op weg naar en van Zweden. Vandaag rijden we oostwaarts naar het eiland Møn bekend van Møns klint: 100 m hoge krijtrotsen aan de oostkant. Wij blijven aan de zuidwest kant op een kleine camping in de. duinen bij Harbøle. Zon en veel wind.

Onverwacht terug naar huis

Jammer. We hadden nog wat langer in het Deense land willen blijven. Vandaag in één keer de bijna 600 km naar huis met een blaas die zeer geïrriteerd is. Fijn dat we een wc aan boord hebben. Terug dus en morgen met een “potje” naar de huisarts.

Al met al een rondje van een week gemaakt zonder plan: zien waar de reis ons brengt. Niet in Zweden of Noorwegen, dat bleek met het bussie toch een maatje te ver voor ons te zijn. En Denemarken blijft Denemarken: boerenland met af en toe wat beukenbos. Zweden blijft ons favoriete vakantieland met “de eeuwig zingende (productie)bossen”. Op foto en film blijven we ervan genieten.

Nou luu! Leuk dat jullie met zovelen mijn reisblog volgden. Altijd fijn dat je niet voor niks die verhalen aan het schrijven bent. Misschien tot een volgende reis.